Vebju
De lave stort å kvitt
mot syne mitt,
ho fløe berre på fersagd
slik fresk å fin ei flagd
frå kvart eit tre.
Tru kva de e?
Berr sei de du:
Vebju –
De står eit syrintre
e hagale’e,
berr slekt eit sempelt eit,
om sommarn fiolblått på let.
No lyse de frå eldhusglasa
mot store kvite syrinklasa,
mest så du ikkje vil de tru.
Kva e de du?
Vebju –
Dem he fått stanga tå se håinna
uti skogja, småtållbåinna,
å på kvar ei vaksa tåll
sitt rare fågla, bjønn og tråll.
Eit lite’ pust, no snjø’n e så mjell,
skofla dem me spjell,
å kjem du borti strøkku,
streinna dem me røkku.
Da retta skojen se: huit, sju-u-
Så e ho ikkje lenger du,
Vebju –
Kvart år står skojen slik e nyårsbragd
å fløe rikt me store ræne flagd
frå kvart eit tre:
Sjå opp å ikkje ne!
Om berre te brånøytes du,
så vil ho lik-vel skojen bu
Vebju –
Ingeborg Sivertsdatter Glærum g. Solem – skrevet 1942
(«Vebju» – av å «bjuga veden» på gammelnorsk = bøye veden. Dette ordet er betegnelsen på når snøen ligger i trærne og bøyer grenene under vekten.)
Vebju er tittelen på CD-en med julemelodier fra Nordmøre som kom ut nå til jul 2015. Omtale av CD-en vil følge.)
